Εδώ στα "Μηχάλικα", στην συνοικία της "Κώμης",
Στν οικισμό "Κουντουμά" του δήμου Αγίου Κηρύκου της Ικαριάς,
Στο Bορειοανατολικό Αιγαίο της Ελλάδας,
Στην Ευρώπη, …εδώ,
Κάπου μεταξύ Βαϊκάλης και Παταγονίας, …
Πάνω στην Γη…
Κοντά στον Ήλιο …
Στην γειτονιά του “Α” του Κενταύρου
[“Proximus Centauri” όπως τον λεν’ οι αστρονόμοι]…
Εδώ, μέσα στον δικό μας Γαλαξία…
και δίπλα στα “Σύννεφα” του Μαγγελάνου
[Small and Large Magellan Clouds δορυφόροι γαλαξίες του δικού μας]
Εδώ δίπλα στο κέντρο του Σύμπαντος [μόλις 15 δις εκατομμύρια έτη φωτός απόσταση]…
Είμαι δυό-τρις χούφτες αστρικής σκόνης…….
Άτομα στοιχείων οργανωμένα σε μόρια,
Mόρια οργανωμένα σε κύτταρα…
Κύτταρα οργανωμένα σε ιστούς…
Ιστοί οργανωμένοι σε όργανα…
Όργανα οργανωμένα σε ένα σώμα…
Ένα σώμα που περιέχει εμένα και τις σκεψεις μου, …εδώ,
Δυό-τρις χούφτες αστρικής σκόνης …Εγώ,
Το σύνολο των εμπειριών και των ιδεών μου,
Οι οδηγίες που εδώ και εκατομμύρια χρόνια αποθηκεύτηκαν στο εγκεφαλικό μου στέλεχος,
Η μάθηση και η μνήμη η γραμμένη στην αμυγδαλή και τον ιππόκαμπο και στα άλλα μεταιχμιακά μου κυκλώματα,
Η γνώση και τα δόγματα τα χαραγμένα στον νεοφλοιό και της επιφανειακές στοιβάδες του γνωστικού μου,
Δυό-τρις χούφτες αστρικής σκόνης, …τώρα …Εγώ,
Με ειρηνικά χαλαρωμένο τον δεξιό προμετωπιαίο μου λοβό,
Συντονίζομαι με το στερέωμα μέσα στην γαλήνη της χειμωνιάτικης νύχτας,
Δονούμαι μέσα στην οικουμενική αρμονία της αστρικής μουσικής,
Και ατενίζω το σύμπαν καθώς αργά περνά μπροστά στα μάτια μου,
Ατενίζω τον εαυτό μου.!..
Δυό-τρις χούφτες αστρικής σκόνης, ..τώρα και πάντα, …Εγώ,
Είμαι το σύμπαν αυτή την στιγμή του περιστρεφόμενου χρόνου,
Μια μικρή στιγμή, μόλις 15 δις-εκατομμύρια χρόνια μετά την αρχή αυτής της φάσης της ύπαρξής μου,
Δεν είμαι μέσα στο σύμπαν, ούτε το σύμπαν είναι μεσα μου, είμαστε το ίδιο,
Πριν, τώρα, μετά και πάντα, το ίδιο, η ίδια η αστρική σκόνη του σύμπαντος,
Οι μορφές και οι σχηματισμοί αλλάζουν, η ύπαρξη παραμένει η ίδια…
Δυό-τρις χούφτες αστρικής σκόνης …Τώρα,
Αρχή του δις-χιλιοστού-δεκάτου-τρίτου χρόνου (.!??!..) μετά την γέννηση του μεγάλου Ιησού Χριστού…
Στο τέλος της εποχής του σιδήρου και στην αρχή της εποχής του διαστήματος…
Στο κλείσιμο του Πλειστόκαινου αιώνα…
Τέσσερα δις-εκατομμύρια χρόνια μετά την διαμόρφωση του πλανήτη μας…
Δεκαπέντε δις-εκατομμύρια μετά την αρχή, το big bang, την παλιά κοσμογονία…
Μερικά [ή πολλά] δις-εκατομμύρια πριν την αρχή της καινούριας φάσης, τις νέας εκρηξης,
του καινούριου big bang, της μελοντικής κοσμογωνίας, του μελοντικού σύμπαντος…
Δυό-τρις χούφτες αστρικής σκόνης …Τώρα,
Χωρίς “του φόβου το τριβέλι”, χωρίς την αγωνία της Γέννησης, χωρίς το άγχος του
Θανάτου,
Στροβιλίζομαι και εγώ στο αέναο γύρισμα του χρόνου μαζί με την ύπαρξη μου την αιώνια.
Χαιρετώ μεσα στην γαλήνη την συμβατική έναρξη της φετινής περιφοράς της Γής γύρο από τον Ήλιο,
…και εύχομαι σε όλους για την Νέα Χρονιά ΕΙΡΗΝΗ και ΕΛΠΙΔΑ
(Γενάρης 2013)
Κάβο Πάπας
(κατά κόσμον) Μάνος Καζακόπουλος
comments powered by Disqus