Τι παραμύθι κι’αυτό. Τώρα βλέπω καθαρά όλους τους συμβολισμούς. Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Ο κακός ο λύκος είμαι εγώ, που θα φάω τα γουρουνάκια. Το χτίσιμο του κουμασίαου μεταξύ άχυρου, ξύλου και πέτρας, διδάσκει οτι η κατασκευή πρέπει να είναι στιβαρή γιατι τα γουρουνάκια σκάβουν και ξεσκάβουν ακόμη και τσιμεντένια θεμέλια. Εγώ ακολούθησα τη συμβουλή του μεγάλους γουρουνοκράτορα Λιαλιά και έσκαψα λίγο για να μπεί το σύρμα, πέρασα αγκαθωτό σύρμα στη βάση και έριξα και τσιμεντάκι περιμετρικά.
Τώρα τα δύο κοριτσάκια, τα μικρά γουρουνάκια, είναι οι νέοι μας συγκάτοικοι και είναι αξιολάτρευτες. Επιφυλακτικά, γρήγορα και δραστήρια. Το νέο Κουμάσι είναι ένας παιδότοπος με φρέσκο νερό, μπόλικο χώμα και ίσκιο. Καλά να περνάν και να μας ζήσουν.